Τον Ιούλιο και εν αναμονή του δημοψηφίσματος, η κυβέρνηση αποφάσισε να επιτρέπεται η χρήση των ΜΜΜ χωρίς ακύρωση εισιτηρίου. Η απόφαση αυτή δεν ήρθε τυχαία. Πέρα από τους ιδιοτελείς σκοπούς των κυβερνώντων, ήταν οι μακροχρόνιοι, μαχητικοί και από τα κάτω οργανωμένοι αγώνες επιβατών αλλά και εργαζομένων που έθεσαν ως πρόταγμα την ελεύθερη μετακίνηση όχι μόνο των ανέργων αλλά συνολικά. Οι συνεχείς παρεμβάσεις, συγκεντρώσεις, σαμποτάζ στα ακυρωτικά κ.α. ανέδειξαν τον ρόλο των συγκοινωνιών ως κοινωνικό αγαθό και δημιούργησαν αναχώματα στην προπαγάνδα που στοχοποιούσε όσους δεν ακύρωναν εισιτήριο, χαρακτηρίζοντάς τους «λαθρεπιβάτες».
Η στοχοποίηση όσων μετακινούνταν χωρίς εισιτήριο, δυστυχώς βρίσκει ανοιχτά αυτιά μεταξύ των συναδέλφων. Είναι αξιοπερίεργο πως υπάρχουν συνάδελφοι που πιστεύουν, ακράδαντα μάλιστα, ότι η πληρωμή του μισθού μας εξαρτάται από την πώληση εισιτηρίων. Η σταθερή μείωση μισθών και προσωπικού σε αντιδιαστολή με την αύξηση του κόστους μετακίνησης, αποτελεί μια σημαντική ένδειξη της σαθρότητας αυτού του επιχειρήματος. Το πρόσφατο παράδειγμα των 2-3 εβδομάδων που δεν πωλούνταν εισιτήρια ενώ η καταβολή των μισθών έγινε κανονικά, θα έπρεπε να αλλάξει λίγο το πώς βλέπουν το ζήτημα αρκετοί συνάδελφοι.
Είναι προφανές πως η λειτουργία των ΜΜΜ δεν μπορεί να γίνεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Η επιδίωξη κέρδους στον τομέα των συγκοινωνιών εκτός από πρακτικά ανέφικτη είναι και κοινωνικά απαράδεκτη. Έχει αποδειχθεί διεθνώς πως οι αστικές συγκοινωνίες δεν μπορούν να καλύπτουν τα λειτουργικά τους έξοδα εφόσον διατηρούν τον αυτονόητο κοινωνικό τους ρόλο. Η λειτουργία των συγκοινωνιών πρέπει να γίνεται πέρα και έξω από λογικές κέρδους, πλεονασματικών ισολογισμών κλπ.
Είναι περίεργη η σιωπή των σωματείων σχετικά με την ελεύθερη μετακίνηση των ανέργων. Αφενός γιατί αποτελεί μια μεγάλη, τη μοναδική τα τελευταία χρόνια, νίκη όσον αφορά τα αιτήματα που θέτονταν από το εργατικό κίνημα και αφετέρου γιατί γίνεται όλο και πιο επιτακτική η αποσύνδεση της κερδοφορίας από τη λειτουργία των συγκοινωνιών, καθώς πλησιάζει ο καιρός που για άλλη μια φορά θα επικαλεστούν τα τεχνητά ελλείμματα για να δικαιολογήσουν περαιτέρω μείωση προσωπικού, ιδιωτικοποιήσεις κλπ.
Ο επιβαλλόμενος και προωθούμενος κοινωνικός κανιβαλισμός σε αυτό ακριβώς αποσκοπεί. Στην εφαρμογή των σχεδιασμών κράτους και αφεντικών προκειμένου να οξύνουν την εκμετάλλευση και καταπίεση μας με τις μικρότερες αντιστάσεις. Όσο καλλιεργείται ανάμεσά μας η λογική πως για τις μειώσεις στους μισθούς μας, τις απολύσεις, την εντατικοποίηση των συνθηκών εργασίας μας και τη διαρκή ανασφάλεια που βιώνουμε φταίνε σήμερα οι άνεργοι ή αύριο οι φοιτητές κλπ τόσο θα διευκολύνεται το έργο των διοικούντων.
Το αίτημα για καθολικά ελεύθερη μετακίνηση όσο απίθανο κι αν φαντάζει, είναι όχι μόνο ρεαλιστικά εφικτό αλλά και αναγκαίο. Το κοινωνικό αγαθό της μετακίνησης δεν μπορεί να κοστολογείται αλλά και ο μισθός των εργαζομένων στα ΜΜΜ δεν μπορεί να εξαρτάται από τα πόσα εισιτήρια θα πωληθούν, όπως δεν εξαρτάται ο μισθός των γιατρών ή των δασκάλων από τον αριθμό των ασθενών ή των μαθητών που έχουν. Στις σημερινές συνθήκες μάλιστα όπου η κρίση του καπιταλισμού μετακυλύεται στις πλάτες της εργατικής τάξης. η διεκδίκηση της ελεύθερης μετακίνησης έχει μεγάλη σημασία για το σύνολο των εκμεταλλευόμενων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου