του Βασίλη Συλαϊδή, Μέλος ΔΣ του ΕΚΑ και ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Από 14-17/3 είχε προγραμματισθεί να γίνει το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα. Το συνέδριο ποτέ δεν ξεκίνησε. Στην πραγματικότητα, διαδραματίσθηκε μια σκληρή αντιπαράθεση μηχανισμών των μεγάλων παρατάξεων για να μοιράσουν τα κουκιά μακριά από τα προβλήματα των εργαζόμενων. Για την γραφειοκρατική-φιλοεργοδοτική-φιλοκυβερνητική ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ (κυρίως ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, εσχάτως κι η παράταξη ΕΑΚ που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ) δεν χρειάζονται συστάσεις για τις ευθύνες της για το τι ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ στην ουσία σε όλο το διάστημα που η εργατική τάξη δέχεται πρωτοφανή επίθεση από το κεφάλαιο, ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων.
Από 14-17/3 είχε προγραμματισθεί να γίνει το 37ο συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα. Το συνέδριο ποτέ δεν ξεκίνησε. Στην πραγματικότητα, διαδραματίσθηκε μια σκληρή αντιπαράθεση μηχανισμών των μεγάλων παρατάξεων για να μοιράσουν τα κουκιά μακριά από τα προβλήματα των εργαζόμενων. Για την γραφειοκρατική-φιλοεργοδοτική-φιλοκυβερνητική ηγετική ομάδα της ΓΣΕΕ (κυρίως ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, εσχάτως κι η παράταξη ΕΑΚ που πρόσκειται στο ΣΥΡΙΖΑ) δεν χρειάζονται συστάσεις για τις ευθύνες της για το τι ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ στην ουσία σε όλο το διάστημα που η εργατική τάξη δέχεται πρωτοφανή επίθεση από το κεφάλαιο, ιδιαίτερα στα χρόνια των μνημονίων.
Αλλά και το ΠΑΜΕ, παρόλο που αυτοχαρακτηρίζεται «ταξικό», απαξιώνει να στηρίξει αγωνιστικές πρωτοβουλίες που δεν ελέγχει, σε πολλές δε περιπτώσεις συμμετέχει και συνδιαμορφώνει μια γραμμή συμβιβασμών και υποχωρήσεων ή απραξίας μαζί με τις ηγετικές παρατάξεις στη ΓΣΕΕ, όπως έκανε το 2016 για το νόμο Κατρούγκαλου, πιο πρόσφατα στις 14/11/2018, κι ακόμα πιο πρόσφατα δεν στήριξε πανεργατική κινητοποίηση για την Παγκόσμια Μέρα Γυναικών στις 8 Μάρτη (π.χ. στο ΕΚΑ και σε μια σειρά άλλα σωματεία). Σε πολλές δε περιπτώσεις –όπου το ευνοούν οι συσχετισμοί– εφαρμόζει εκλογικές πρακτικές που δεν διαφέρουν από των παρατάξεων της ηγεσίας της ΓΣΕΕ. Με τη στάση του βέβαια και την αντίδρασή του στην Καλαμάτα εμπόδισε να ξεκινήσουν οι νόθες διαδικασίες του συνεδρίου, αυτή όμως η αναμέτρηση μηχανισμών από μόνη της δεν βοηθάει την εργατική τάξη να κερδίσει σε αυτοπεποίθηση και μαχητικότητα, αντίθετα συντελεί σε ένα κλίμα απαξίωσης κι απογοήτευσης.
Οι εργαζόμενοι όμως δεν συνθηκολογούν, οι αγώνες πληθαίνουν για να «πάρουμε πίσω όλα όσα μας πήραν». Αυτό που χρειάζεται είναι αποτελεσματικός συντονισμός των αγώνων που ξεκινούν από τα κάτω με άμεση συμμετοχή των εργαζομένων, με ενότητα και χωρίς σεχταριστικούς αποκλεισμούς. Αυτό θα δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις για την αναγκαία αναγέννηση κι ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος, για διαμόρφωση κι ανάδειξη συσχετισμών στους εκπροσώπους που θα σέβονται και θα στηρίζουν τους αγώνες, τις διαδικασίες και πρωτοβουλίες της βάσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου