Έτσι Έγινε Και Στην Ιταλία!

Λευτέρης Κιοσέογλου*

  

Ο θάνατος του συναδέλφου μας εργαζόμενου σε χημική βιομηχανία στη ΒΙ.ΠΕ. Θεσσαλονίκης,από κορονοϊό στις 2/4, εγείρει σοβαρά και επείγοντα ερωτηματικά σχετικά με την ανάγκη λειτουργίας των μη ζωτικής σημασίας επιχειρήσεων στην εποχή του covid-19.

Ερω­τη­μα­τι­κά που πρέ­πει πρώτη να απα­ντή­σει η κυ­βέρ­νη­ση. Γιατί θα έπρε­πε να έχει δι­δα­χθεί πολλά από το τρα­γι­κό πα­ρά­δειγ­μα στις βιο­μη­χα­νι­κές πε­ριο­χές της Ιτα­λί­ας, και όχι να κλεί­νει σε όλες τις πτώ­σεις την "ατο­μι­κή ευ­θύ­νη".

Στην πλειά­δα των πε­ρι­πτώ­σε­ων είναι ανύ­παρ­κτα τα μέσα ατο­μι­κής προ­στα­σί­ας και τα αντι­ση­πτι­κά. 

Επι­πλέ­ον δεν γί­νο­νται κα­θη­με­ρι­νές απο­λυ­μάν­σεις όλων των χώρων, δεν τη­ρού­νται οι απα­ραί­τη­τες προ­φυ­λά­ξεις σε ερ­γα­σί­ες όπου δε μπο­ρούν να κρα­τη­θούν απο­στά­σεις και είναι άκρως επι­κίν­δυ­νη η κοινή χρήση χώρων ατο­μι­κής κα­θα­ριό­τη­τας και μέσων με­τα­φο­ράς.

Άρα, τα κέρδη των εται­ρειών μπαί­νουν πάνω ακόμα και από τη ζωή των αν­θρώ­πων!

Η στάση της εν λόγω εται­ρεί­ας είναι προ­κλη­τι­κή, γιατί ενώ ήξερε ότι υπάρ­χει κρού­σμα λει­τουρ­γού­σε και λει­τουρ­γεί κα­νο­νι­κά.

Πως γί­νε­ται από την άλλη, να υπάρ­χουν ποι­νι­κές κυ­ρώ­σεις και διοι­κη­τι­κά πρό­στι­μα για κάθε φυ­σι­κό πρό­σω­πο σε πε­ρί­πτω­ση δια­σπο­ράς του ιού, και να μην υπάρ­χουν για τις εται­ρεί­ες;

Δεν θα έπρε­πε να δη­μο­σιο­ποι­η­θούν τα στοι­χεία του ερ­γο­δό­τη, ώστε να δια­πι­στώ­σου­με την πε­ρί­φη­μη "εται­ρι­κή κοι­νω­νι­κή ευ­θύ­νη" του,και να λει­τουρ­γή­σει απο­τρε­πτι­κά για άλ­λους; Το λέω αυτό γιατί ζούμε στην εποχή που δια­πο­μπεύ­ο­νται άν­θρω­ποι σαν ορο­θε­τι­κοί ή για την όποια δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τά τους... δύο μέτρα και δύο σταθ­μά λοι­πόν; Και τε­λι­κά, εί­μα­στε ΟΛΟΙ ίσοι απέ­να­ντι στο νόμο ή οι ερ­γο­δό­τες είναι υπε­ρά­νω αυτού?

Όλα τα πα­ρα­πά­νω κα­τα­δει­κνύ­ουν και τον κομ­βι­κό ρόλο της απου­σί­ας συν­δι­κά­των στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας.

Το Ερ­γα­τι­κό Κέ­ντρο Θεσ­σα­λο­νί­κης από την άλλη, έκανε την θε­σμι­κή του πα­ρέμ­βα­ση κα­ταγ­γέλ­λο­ντας το γε­γο­νός στην αστυ­νο­μία, αλλά το θέμα δεν πήρε την πρέ­που­σα έκτα­ση,μια και δεν βο­λεύ­ει ούτε την κυ­βέρ­νη­ση, ούτε τα κυ­ρί­αρ­χα ΜΜΕ που στη­ρί­ζουν τα συμ­φέ­ρο­ντα των ερ­γο­δο­τών. Έτσι δεν υπήρ­ξε κα­νέ­να απο­τέ­λε­σμα.

Και εδώ εγεί­ρο­νται ερω­τη­μα­τι­κά. Δεν θα έπρε­πε το ΕΚΘ να απαι­τή­σει την πα­ρέμ­βα­ση ει­σαγ­γε­λέα και την σύλ­λη­ψη των υπευ­θύ­νων; Την εποχή μά­λι­στα που τι­μω­ρού­νται με 150€ άστε­γοι για την κοι­νω­νι­κή τους θέση;

Είναι η απο­σιώ­πη­ση του ονό­μα­τος της εται­ρεί­ας σωστή στάση από τη μεριά του ΕΚΘ, που από τη στιγ­μή που δεν υπάρ­χουν συν­δι­κά­τα στο χώρο δου­λειάς είναι το τε­λευ­ταίο απο­κού­μπι των ερ­γα­ζο­μέ­νων της Θεσ­σα­λο­νί­κης; Δε θα έπρε­πε να κη­ρύ­ξει επι­τέ­λους τον πό­λε­μο σε όσους βά­ζουν ξε­διά­ντρο­πα τα κέρδη τους πάνω από τις ζωές μας;

Τέλος,δεν ξέρω αν θα έχου­με την πο­λυ­τέ­λεια να "λο­γα­ρια­στού­με μετά" αλλά αυτό που προ­έ­χει είναι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι οι­κο­γέ­νειές τους να πα­ρα­μεί­νουν ζω­ντα­νοί για να δώ­σου­με τις μάχες του μέλ­λο­ντος. Εδώ είναι και η ευ­θύ­νη της κυ­βέρ­νη­σης που αντί να πάρει μέτρα προ­στα­σί­ας των ερ­γα­ζο­μέ­νων και ενί­σχυ­σης του ΕΣΥ έχει αφή­σει τους ερ­γο­δό­τες ανε­ξέ­λεγ­κτους παί­ζο­ντας τις ζωές μας στα ζάρια και ρί­χνει την ευ­θύ­νη ατο­μι­κά στους πο­λί­τες.

*Μέλος Δ.Σ. Σω­μα­τεί­ου Ερ­γα­ζο­μέ­νων Ομί­λου ΣΙ­ΔΕ­ΝΟΡ