Σημαντική Συνδιάσκεψη Του ΜΕΤΑ

Υπέρβαση του κατακερματισμού σχημάτων - αγωνιστικές δράσεις για την προστασία των εργαζομένων

Η 3η συν­διά­σκε­ψη του ΜΕΤΑ έγινε στις 20 Σε­πτέμ­βρη, στο φι­λό­ξε­νο κήπο του Συλ­λό­γου Ελ­λή­νων Αρ­χαιο­λό­γων, με φυ­σι­κή και δια­δι­κτυα­κή συμ­με­το­χή δε­κά­δων αγω­νι­στριών κι αγω­νι­στών από πολ­λούς χώ­ρους δου­λειάς.

Συ­να­δέλ­φισ­σες, συ­ντρό­φισ­σες και σύ­ντρο­φοι, από τον ιδιω­τι­κό και το δη­μό­σιο τομέα, συ­ζη­τή­σα­με τις αγω­νί­ες, τις ανη­συ­χί­ες και τις προ­τά­σεις μας για την ανα­συ­γκρό­τη­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, ει­δι­κά μέσα στη δύ­σκο­λη και κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο της παν­δη­μί­ας.

Οι χώροι που δί­νουν τον αγω­νι­στι­κό τόνο στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις από την κα­ρα­ντί­να ήδη, αλλά και σχε­δόν όλο το κα­λο­καί­ρι, είχαν ση­μα­ντι­κή πα­ρου­σία και συμ­βο­λή: μα­χό­με­νοι εκ­παι­δευ­τι­κοί, για­τροί και υγειο­νο­μι­κοί, ηθο­ποιοί-μου­σι­κοί και καλ­λι­τέ­χνες, νε­ο­λαία από τον του­ρι­σμό-επι­σι­τι­σμό και τις τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, μη­χα­νι­κοί, σχο­λι­κές κα­θα­ρί­στριες και ερ­γα­ζό­με­νοι-ες στους δή­μους, συμ­βα­σιού­χοι και δη­μό­σιοι υπάλ­λη­λοι κα­τέ­θε­σαν εμπει­ρί­ες και σκέ­ψεις.

Οι πε­ρι­γρα­φές των προ­βλη­μά­των και των σφο­δρών αντερ­γα­τι­κών επι­θέ­σε­ων, που μετά από 10 μνη­μο­νια­κά χρό­νια αντι­με­τω­πί­ζουν και πάλι οι ερ­γα­ζό­με­νες-οι στη χώρα με την «ευ­και­ρία» (για τους ερ­γο­δό­τες και το κε­φά­λαιο) του κο­ρο­νοϊ­ού ήταν κοι­νές.

Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο που οι κίν­δυ­νοι για την ερ­γα­τι­κή τάξη, τη ζωή και τη δου­λειά της δεν «πε­ριο­ρί­ζο­νται» στον ιό, αλλά επι­βα­ρύ­νο­νται με τις γε­ω­πο­λι­τι­κές και ιμπε­ρια­λι­στι­κές πο­λι­τι­κές που επι­λέ­γει η κυ­βέρ­νη­ση και η συ­ναι­νε­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση, στη με­σο­γεια­κή γει­το­νιά μας, για τα πε­τρέ­λαια των κο­λοσ­σών MOBIL, TOTAL, ENI και των ντό­πιων συ­νερ­γα­τών τους. Συ­νυ­πο­λο­γί­ζο­ντας τα προ­βλή­μα­τα που προ­στί­θε­νται από τα υπέ­ρο­γκα ποσά που κα­τευ­θύ­νο­νται σε επι­θε­τι­κούς πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς, αφαι­ρού­με­να από τις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες, η κα­τά­στα­ση γί­νε­ται εκρη­κτι­κή και προ­κλη­τι­κή.

Το γε­νι­κό τοπίο συ­μπλη­ρώ­νε­ται από την απάν­θρω­πη και αντι­προ­σφυ­γι­κή πο­λι­τι­κή «τύπου Μόρια», που είναι εν­δει­κτι­κή των προ­θέ­σε­ων κυ­βέρ­νη­σης και συ­στή­μα­τος, προς το σύ­νο­λο της ερ­γα­ζό­με­νης κοι­νω­νί­ας: υπο­τί­μη­ση και αδια­φο­ρία για τη ζωή και τα στοι­χειώ­δη δι­καιώ­μα­τα των φτω­χών αν­θρώ­πων.

Οι ιδέες και η πρα­κτι­κή και απο­τε­λε­σμα­τι­κή αντί­δρα­ση του κό­σμου της δου­λειάς απέ­να­ντι στα εξω­γε­νή κι εν­δο­γε­νή ζη­τή­μα­τα του κι­νή­μα­τος βρέ­θη­καν στο επί­κε­ντρο της συ­ζή­τη­σης. Ζούμε και δου­λεύ­ου­με σε έναν κόσμο που επεί­γει να τον αλ­λά­ξου­με!

Πιο συ­γκε­κρι­μέ­να, οι βα­σι­κοί πα­ρά­γο­ντες που κυ­ριαρ­χούν στην πε­ρί­ο­δο που έχου­με βρε­θεί να δου­λεύ­ου­με και να ζούμε και οι οποί­οι κα­θο­ρί­ζουν τις αντι­δρά­σεις μας είναι οι εξής:

-Η προ­στα­σία των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε δη­μό­σιο & ιδιω­τι­κό τομέα εξα­ντλεί­ται στην υπο­χρε­ω­τι­κή και πλη­ρω­μέ­νη από τον/την ερ­γα­ζό­με­νο/η μάσκα, χωρίς καμιά υπο­χρέ­ω­ση από την ερ­γο­δο­σία (καμιά πρό­βλε­ψη για δω­ρε­άν τεστ, απαι­τού­με­νες άδειες, μέτρα ασφα­λεί­ας στον χώρο δου­λειάς, δια­λείμ­μα­τα, αύ­ξη­ση προ­σω­πι­κού κλπ) και στο 40% τη­λε-ερ­γα­σία, χωρίς σα­φείς όρους προ­στα­σί­ας των δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Τα υγειο­νο­μι­κά προ­βλή­μα­τα σε σχο­λεία, παι­δι­κούς σταθ­μούς, ερ­γο­τά­ξια, ερ­γο­στά­σια τρο­φί­μων, εφο­ρί­ες, δή­μους, νο­σο­κο­μεία, ιδιω­τι­κές εται­ρί­ες απλώ­νο­νται πάνω στα ήδη υπάρ­χο­ντα, οι­κο­νο­μι­κά και ερ­γα­σια­κά, δη­μιουρ­γώ­ντας ένα δο­λο­φο­νι­κό μίγμα! Η απα­γό­ρευ­ση ερ­γα­τι­κών συ­νε­λεύ­σε­ων και ο εκ­φο­βι­σμός με αστυ­νο­μι­κή κα­τα­στο­λή κάθε δρα­στη­ριό­τη­τας των ερ­γα­ζο­μέ­νων στον ελεύ­θε­ρο χρόνο τους είναι οι νέες κυ­βερ­νη­τι­κές πρα­κτι­κές, που συ­μπλη­ρώ­νουν την εξορ­γι­στι­κή με­τα­τρο­πή της κρα­τι­κής ευ­θύ­νης σε «ατο­μι­κή ευ­θύ­νη», απο­σεί­ο­ντας κάθε ευαι­σθη­σία από κυ­βέρ­νη­ση κι ερ­γο­δο­σία για την υγεία και την τύχη του λαού!

-Η κυ­βερ­νη­τι­κή (ΝΔ) πο­λι­τι­κή, αλλά και οι προ­τά­σεις της αξιω­μα­τι­κής αντι­πο­λί­τευ­σης (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) συ­μπί­πτουν στο αφή­γη­μα «επι­δό­τη­ση της ερ­γα­σί­ας κι όχι της ανερ­γί­ας», που σε πιστή με­τά­φρα­ση ση­μαί­νει επι­δο­τή­σεις της ερ­γο­δο­σί­ας με δη­μό­σιο χρήμα και ομή­ρους τους/τις ερ­γα­ζό­με­νους/ες. Στην ουσία το δη­μό­σιο πλη­ρώ­νει τις ερ­γο­δο­τι­κές υπο­χρε­ώ­σεις (ει­σφο­ρές και μι­σθούς) των ιδιω­τι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, την ώρα που μοι­ρά­ζει έξτρα φο­ρο­α­παλ­λα­γές και μειώ­σεις φόρων, ενώ υπό­σχε­ται και πιο μό­νι­μη μεί­ω­ση του μη μι­σθο­λο­γι­κού κό­στους, δηλ. ρα­γδαία μεί­ω­ση των εσό­δων των κρα­τι­κών τα­μεί­ων, με προ­φα­νείς συ­νέ­πειες της πα­ντε­λούς από­συρ­σης των κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών από τη ζωή των ερ­γα­τι­κών στρω­μά­των.

-Οι εξαγ­γε­λί­ες του Μη­τσο­τά­κη, στο ΔΦ Θεσ­σα­λο­νί­κης, για εξο­πλι­στι­κό «πρό­γραμ­μα-μα­μούθ» που πε­ρι­λαμ­βά­νει μα­ζι­κές αγο­ρές βλη­μά­των, πυ­ραύ­λων, τορ­πι­λών κ.ο.κ., μαζί με προ­σλή­ψεις 15.000 επαγ­γελ­μα­τι­κών «στε­λε­χών» του στρα­τού (δίπλα στον ήδη υπερ­με­γέ­θη ως ανα­λο­γία στον πλη­θυ­σμό αριθ­μό των αξιω­μα­τι­κών στην Ελ­λά­δα και δίπλα στους ήδη εν θη­τεία «επαγ­γελ­μα­τί­ες» 5ε­τί­ας…).

-Η σύ­γκρι­ση με τις ακά­λυ­πτες κοι­νω­νι­κές ανά­γκες γί­νε­ται συ­ντρι­πτι­κή από την ΟΕΝΓΕ, κατά την ανα­κοί­νω­ση της προ­κή­ρυ­ξης 24ω­ρης απερ­γί­ας στις 24/9, όπου ανα­φέ­ρε­ται η αλή­θεια: «αντί για αύ­ξη­ση των δια­θέ­σι­μων κλι­νών ΜΕΘ έχου­με ΜΕΙΩ­ΣΗ σύμ­φω­να με τα στοι­χεία της ίδιας της ηγε­σί­ας του Υπουρ­γεί­ου Υγεί­ας: “1.017” στο πρώτο κύμα της επι­δη­μί­ας, “931” στις 18/09, πολ­λές από αυτές στα χαρ­τιά. Το 67% των κλι­νών ΜΕΘ για Covid-19 είναι ήδη κα­τει­λημ­μέ­νες και τα δύ­σκο­λα είναι μπρο­στά».

Αυτή η κα­τά­στα­ση δεν μπο­ρεί να γί­νε­ται «απο­δε­κτή», είτε ευ­θέ­ως, είτε δια της διο­λι­σθή­σε­ως, από το ορ­γα­νω­μέ­νο ερ­γα­τι­κό και συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα και πρέ­πει να σχε­διά­σου­με άμεσο χρο­νο­διά­γραμ­μα πα­ρεμ­βά­σε­ων, με τη μορφή των απερ­για­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων να είναι απα­ραί­τη­το όπλο.

Σε Ισπα­νία και Γαλ­λία εκ­παι­δευ­τι­κοί, ιδιω­τι­κοί υπάλ­λη­λοι και υγειο­νο­μι­κοί έχουν κάνει τα πρώτα βή­μα­τα σε αντί­στοι­χο, απερ­για­κό, δρόμο.

Για να ξε­κι­νή­σει και πάλι αυτός ο δρό­μος και στην Ελ­λά­δα, μετά την κα­ρα­ντί­να και το αγω­νι­στι­κό ρήγμα στο σιω­πη­τή­ριο από τους υγειο­νο­μι­κούς στις 7 Απρί­λη, έχου­με ανά­γκη να ορ­γα­νώ­σου­με σχε­τι­κή προ­πα­γάν­δα, ενη­μέ­ρω­ση από άλλες χώρες και πε­ριο­χές, να συν­δυά­σου­με αι­τή­μα­τα και κλά­δους (πχ παι­δεία-υγεία-ΜΜΜ και άλλα όμως), να πα­ρου­σιά­σου­με τη συ­νο­λι­κή κα­τά­στα­ση, τις πο­λι­τι­κές και τις επι­λο­γές, μαζί με όποιες άλλες κι­νή­σεις και σχή­μα­τα/αν­θρώ­πους είναι πρό­θυ­μοι, προ­τεί­νο­ντας απερ­για­κές δρά­σεις σε χώ­ρους, που να κα­τα­λή­ξουν σε Γε­νι­κή Απερ­γία με αι­τή­μα­τα υγειο­νο­μι­κής κι ερ­γα­σια­κής ασφά­λειας.

Οι ενο­ποι­ή­σεις των σχη­μά­των που δρουν στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας, κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­να και αδύ­να­μα, έχει έρθει η ώρα να κά­νουν ορατά και συ­γκε­κρι­μέ­να βή­μα­τα, χρή­σι­μα στον κόσμο που ανα­φέ­ρο­νται.

Το ΜΕΤΑ έχει κα­τα­κτή­σει το δι­καί­ω­μα να χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται «ενω­τι­κό» στην πράξη, έχο­ντας απο­δεί­ξει, σε όλα τα χρό­νια της λει­τουρ­γί­ας του, ότι εν­νο­εί την κοινή δράση, δεν φο­βά­ται την υπέρ­βα­ση των δομών του και δεν αυ­το­πε­ριο­ρί­ζε­ται στον χώρο του προ­κει­μέ­νου να απο­κο­μί­σει κά­ποια «οφέλη» για τις δυ­νά­μεις του και μόνο. Η ίδια η ίδρυ­σή του σή­μα­νε, τότε, ενο­ποί­η­ση δυ­νά­με­ων που κι­νού­νταν πα­ράλ­λη­λα.

Όπως ανα­φέ­ρε­ται και στην ει­σή­γη­ση:

«Για εμάς η ύπαρ­ξη και λει­τουρ­γία του ΜΕΤΑ δεν απο­τε­λεί αυ­το­σκο­πό. Ιδρύ­σα­με το ΜΕΤΑ ως ερ­γα­τι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα, για να συμ­βάλ­λου­με στην ενί­σχυ­ση των αγώ­νων και τη βελ­τί­ω­ση της ζωής των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Στη ση­με­ρι­νή μά­λι­στα συ­γκυ­ρία επι­βάλ­λε­ται να δούμε, αν θέ­λου­με να συμ­βάλ­λου­με θε­τι­κά στο ερ­γα­τι­κό – συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα, την συμ­βο­λή μας στην συ­γκρό­τη­ση μια ευ­ρύ­τε­ρης συν­δι­κα­λι­στι­κής συλ­λο­γι­κό­τη­τας, που να ενώ­σει συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις, αγω­νι­στές συν­δι­κα­λι­στές και δρα­στή­ριους ερ­γα­ζό­με­νους, με τους οποί­ους έχου­με κοι­νές αγω­νί­ες και ανα­ζη­τή­σεις και βρε­θή­κα­με τα τε­λευ­ταία χρό­νια μαζί στους δρό­μους, ενά­ντια στις πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, της ανερ­γί­ας, του αυ­ταρ­χι­σμού και της διεύ­ρυν­σης των ελα­στι­κών ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων.

Στο πλαί­σιο αυτό απευ­θυ­νό­μα­στε σ’ όλους αυ­τούς τους συν­δι­κα­λι­στές και τις συλ­λο­γι­κό­τη­τές τους και τους κα­λού­με να συ­γκρο­τή­σου­με έναν κοινό χώρο συ­νεύ­ρε­σης, συ­ζή­τη­σης, δια­λό­γου και κοι­νής δρά­σης και πα­ρέμ­βα­σης, στην προ­ο­πτι­κή λει­τουρ­γί­ας μιας κοι­νής πα­ρά­τα­ξης που θα συμ­βά­λει στην ανα­ζω­ο­γό­νη­ση της ελ­πί­δας και στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος».

Κατερίνα Γιαννούλια

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά